“ Bizim üniversitede okuduğumuz 1940’lı yıllarda okul tatil olduktan sonra 15 gün askeri kamp vardı. Bize bir piyade tüfeği ile asker elbisesi verirlerdi.  1944 yılının h...

“ Bizim üniversitede okuduğumuz 1940’lı yıllarda okul tatil olduktan sonra 15 gün askeri kamp vardı. Bize bir piyade tüfeği ile asker elbisesi verirlerdi.  1944 yılının haziran ayında Ankara, Söğütözü’nde Karabiberler Çiftliğinde kampa çıktık. O zaman Ankara, Saraçoğlu mahallesi nde biterdi.

Kamp komutanımız bir albay, yardımcısı ise Kurmay binbaşı Sıtkı Ulay idi. Kampa son gün son saatlerde katılmıştım. Benim gibi geç gelenleri ayrı bir çadırda toplamışlardı. On kişilik çadırda konservatuvardan ve diğer fakültelerden öğrenciler vardı.  Yataklar dikim evlerindeki atölyelerde asker elbiselerinden artan kumaş kırpıntılarından yapılmıştı. Boyları 1,5 metre kadardı. Yatak içlerinde boş iplik makaraları, teller bile vardı. Benim yatağımın yanında başka bir fakülteden upuzun boylu, ince yapılı bir arkadaş vardı. Dizden itibaren bacakları yatağın dışında kalıyordu. İlk defa kaldığı böyle bir çadırda ve yatakta sabaha kadar uyuyamadığını sanıyorum. Zaten sonraki gün bu uzun boylu arkadaşımızı bizim çadırdan aldılar, yanımızdaki bir başka çadıra verdiler. Bizim çadırımızda bir gece kalan uzun boylu arkadaşımız, bizim manganın yanındaki diğer bir manganın başında idi.

Çünkü manganın erleri boy sırasına göre dizilirdi. Fakat bu uzun boylu arkadaşımızın bulunduğu mangada şımarık bazı çocuklar vardı.  Manga’nın kıta çavuşu uzun boylu, yağız, doğulu bir delikanlı idi. Mangaya doğu şivesi ile saka dün ( sağa dön), sula dün ( sola dön )komutu veriyordu. Bir gün bu manganın çavuşu, mangasından  biraz uzakta başka bir Manga’nın kıta çavuşu olan hemşehrisinin yanına gitmişti. Mangadaki öğrenciler çavuşu taklit ederek doğu şivesi ile “saka dün, sula dün” diye yüksek sesle komut vermeye başladılar.

Manga’da, çavuşu taklit etmeyen, doğru komut veren sadece bir kişi vardı. O da Manga’nın başındaki uzun boylu arkadaşımızdı.  Taklit edilmesine üzülen kıta çavuşu geri döndüğünde manganın başında bulunan uzun boylu arkadaşımıza: ” Teessüf ederim. Senin aile terbiyen noksan” dedi.  Manga’nın başındaki uzun boylu arkadaşımız çavuşu taklit etmediği halde tam askerce bir selam verdi ve sesinin çıktığı kadar bağırarak: ” Özür dilerim. Bir daha yapmayacağımı komutanım “ dedi. Herkes hayret ve şaşkınlıkla bu durumu seyrediyordu.  Kendisine “aile terbiyen noksan” denilen uzun boylu arkadaşımız, zamanın Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’nün oğlu Erdal İnönü idi.  Bu durum karşısında herkesin ayıpladığı şımarık ve terbiyesiz öğrenciler bir daha kıta çavuşunu taklit etmeye cesaret edemediler.  Kampla ilgili diğer bir anım da Cumhurbaşkanı İsmet İnönü ve eşi Mevhibe İnönü ile ilgilidir. Kampın açılışından birkaç gün sonra Cumhurbaşkanı İsmet İnönü ve eşi Mevhibe İnönü at üstünde kampı ziyarete geldiler.  Erdal İnönü kampın en uzun boylu öğrencisiydi. Mevhibe İnönü uzaktan oğlunu asker elbisesi ile görünce heyecanlanmış, İsmet İnönü‘ye dönerek “ Bak Erdal orada” demişti. İsmet İnönü başını çevirmeden “Onların hepsi Erdal” cevabını vermişti. Beni de meslek hayatımda en çok etkileyen sözlerden biri, İsmet İnönü’nün “Onların hepsi Erdal” sözü olmuştur. Kaymakamlık ve Valilik yaptığım yerlerde özellikle Hakkari’de, bütün çocukları kendime kendi çocuklarımdan daha yakın hissettiğimi belirtmek istiyorum.

Kampı ziyaretin akşamı,- ne de olsa ana kalbi,- Mevhibe İnönü oğluna iki kuştüyü yastık göndermiş. Erdal İnönü’nün “ Kamp asker ocağı sayılır, herkes aynı koşullar altında yaşamaya alışmalıdır, bu yastıkları geri götürün” dediği duyuldu... Ah eskiler.  Ve eski Türkiye. Kurban olsunlar. (18.03.2023)