“25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele ve Dayanışma” gününden aklınızda ne kaldı? Diye sorarsanız, cevabım iki kelime; kadına şiddet.
İstanbul’da suratlarına gaz sıkılan, plastik mermilere hedef olan kadınları görünce Türklüğümden, Müslümanlığımdan değil insan olduğumdan utandım. Özellikle de yüzü gözü kan içinde kalan bir kadın görünce öfkem tavan yaptı. Kadınlara şiddet kullanılmasını emreden tüm yetkililere bildiğim duaları okudum!
Demokraside, özgürlükte, basında, kadın haklarında çağ atladık diyorlar ya, Hepsi YALAN. Gerçek olan bir şey var o da ülkemizde gösteri yapmanın, hak aramanın karşılığı kötü muameleye maruz kalmaktır. Yetkililerin yaptığı açıklamalar ise toplumu teskin etmekten çok öfkelendirmeye yönelik. Neymiş orantılı güç kullanılmış, ellerinde pankarttan başka bir şey olmayan kadınlara gaz sıkmanın, mermi atmanın orantısı mı olur?
Bir de marjinal gruplardan bahsediliyor. Marjinal aşırı demek, kadınların arasındaki LGBT’ler (lezbiyen, gey, biseksüel ve transgender sözcüklerinin baş harflerinden oluşan bir kısaltma) söz konuş imiş. Bunlarda bizim insanımız, tercihleri kendi rızalarıyla değil, yaratılış gereği. Eğer isyan edecekseniz onlara değil onları yaratana isyan edin. Burası İran değil, onların da diğer insanlar gibi yaşama hakkı var. Yasalara saygılı olduğu müddetçe kimsenin yaşam şekline karışamazsınız.
Yetkililere öfkemin sebebini abartılı görebilirsiniz. İki sene Fransa’da yaşadım, insana saygının ne demek olduğunu orada gördüm. Aklımda kalan iki örnek; Kadınların protesto eylemi vardı, uzun bir kalabalık oluşturmuşlardı, ellerinde pankartlar slogan atıp yürüyorlardı, polis önlerinde ve arkalarında önlem almış, hiçbir müdahale veya şiddet olmasına izin vermeden eylemin olaysız sona ermesine imkân vermişlerdi. İkinci olayın bizim ülkemizde yaşanmam ihtimalli yok, ama örnek olsun diye yazayım. Orada üniversitelerde bir adet varmış, yeni gelen öğrenciler çırılçıplak yürütülür, üstlerine boya, yumurta atılırmış. Soğuk bir gündü, yüzlerce kız ve erkek öğrenci çıplak halde yürüyor, slogan atıyorlardı. Polis sadece emniyeti sağlamış, olay çıkmamasına gayret gösteriyordu.
Fransa’da kadın cinayeti oranı 471 bin de bir, bizde ise 186 binde bir. Bizdeki oran Fransa’nın iki katı… Kadınların şiddetten kurtulmasının yolu önce eğitim, sonra da ekonomi.
(29.11.2019)
